Antraigues nu…

Als we dit schrijven is het medio mei 2003. Het bruist in Antraigues. In de zon is het heerlijk, in de schaduw nog fris. De terrassen van Lo Podello en La Montagne op het dorpsplein doen goede zaken. Het jeu de boules-pleintje is s’middags steevast bezet door straffe knarren. Caroline de bakkerin kan haar verse croissants haast niet aanslepen. Aan de nummerplaten te zien zijn de toeristen vooral Fransen. Ze komen uit het hele land om met eigen ogen te zien waar die dekselse Jean Ferrat woont. Maar we tellen ook veel Belgen, bij hen is dit deel van de Ardèche heel geliefd. En terecht.

Pentekening van Antraigues, op 1 mei gemaakt door Dick Vosselman.

Antiekmarkt op het dorpsplein van Antraigues (2e paasdag).

Na heel wat wandelingen, fietstochten en autoritjes weten we het nu zeker: we hebben gekozen voor de mooiste streek van Frankrijk. Met talloze middeleeuwse dorpjes in de buurt. Op een boogscheut van imposante bergen in het noorden en vlakbij het glooiende landschap der wijngaarden in het zuiden. Kortom, alles wat we wensten is onder handbereik. In de winter zijn de skipistes op een half uur rijden, in de zomer is het klimaat goddelijk en in elk seizoen lonkt het aanbod van tientallen wandelingen door een gevarieerde natuur.