Hier komen voortaan die overheerlijke ontbijtjes vandaan!
Tegelijkertijd was in onze aanpalende living Monsieur Peruchon druk doende om de oude open haard eruit te slopen. Een ravage! Het stof kroop maar weer eens in alle poriën. Het puin ging in de kruiwagen en kieperden we in de tuin waar het een 2e leven leidt als fundament voor ons aangelegde verhoogde hangterras, waarover dadelijk meer.
Het opbouwen van de nieuwe haard nam ca een week in beslag. Door een gat te boren door de 1 meter dikke muur naar de gastenhuiskamer wordt nu ook warme lucht naar dat vertrek geblazen. Dit betekent dat we 4 vertrekken kunnen verwarmen met deze houtkachel, een enorme besparing op de elektriciteitsrekening!
Na het uitkappen van de oude open haard zagen we het even niet zitten.
Maar nu zijn we blij met een mooie en goed renderende kachel.
De tuin is nu ook lenteklaar. In de hoek waar s’ochtends de zon het eerst verschijnt is er voor de gasten een ruim ontbijtterras aangelegd met zicht op de omliggende bergen. Buurman Jacques die ervaring heeft met verbouwingszaken heeft daarbij hard geholpen. De betonmolen die we bij Annick leenden draaide vrolijk zijn toertjes en in no time hadden we een fundering gelegd van ca 30 m2.
Jacques en Fons controleren de kwaliteit van het beton.
Hoewel het midden januari was hadden we mazzel met het weer. Tijdens het inmetselen van de grillige granieten natuurstenen stonden de zweetdruppeltjes op ons voorhoofd. En altijd maar die waterpas om ervoor te zorgen dat het regenwater niet in het keldergat van de buurvrouw stroomt!
Steen voor steen: een monnikenwerk!
Maar nu het af is zijn we er blij mee. Natuurlijk hebben we Jacques en Wil uitgenodigd om het nieuwe terras in te wijden. Eigenlijk is het een ontbijtterras maar omdat we geen van allen erg matineuze vogels zijn hebben we het bij een zonovergoten lunch gehouden en dat was minstens even gezellig!
De achterkant van ons huis ziet er nu heel anders uit.
In de tegenoverliggende hoek waar je s’ochtends verkwikkende schaduw hebt en vanaf 12 uur heerlijk kan zonnen was de tuin één grote wildernis. We planden daar een terras waar tussen oude bomen 2 hangmatten kunnen worden bevestigd. Weken zijn we bezig geweest om alles wat in de weg groeide te kappen. Gelukkig mochten we al dit groenafval over de muur gooien bij achterbuurman Claude. Die gaat het een dezer dagen verbranden.
Daarna moesten we het terras verhogen en egaliseren en hiervoor kwam het puin van de oude open haard goed van pas! Maar dat was bij lange niet voldoende. We hebben er van alles ingegooid: oude zakken cement die we nog in de schuur vonden, een oude wastafel, zelfs een toiletpot. Als ooit archeologen deze plek gaan onderzoeken zullen ze er een hele kluif aan hebben.
Dit “hangterras” wordt overeind gehouden door een onvervalst Ardèchois muurtje. Hiervoor heeft Fons grote rivierkeien zonder cement gestapeld in de hoop dat het zal houden!
Het stapelen van de rivierkeien is een puzzelwerk.
Aan onze dochter Melina de eer om als eerste ( met Donna Tartt) in de hangmat plaats te nemen.
Ilse had de smaak van het tegelen beet en besloot om direct ook in de blauwe gastenkamer aan de slag te gaan. Het resultaat: een opfrisbeurt voor de badkamer:
