Hoe kwamen we de winter door…

Sommigen voorspelden ons 6 eenzame maanden in Zuid-Frankrijk. Oktober t/m maart zou een doodse bedoening zijn. Niet iedere dag van die gezellige toeristen in het dorp. Geen kajakken op de ijskoude Ardèche. Gesloten campings. Geen Nederlands te horen in de supermarkt. Oh, wat erg! En dan niet te vergeten het klimaat: kommer en kwel. Zei “men”.
We kunnen je geruststellen: hij vloog om, die winter, en hoe!

Geen moment hebben we het idee gehad dat we ons bevonden in een verlaten streek omdat het geen toeristisch hoogseizoen was. In het uiterste zuiden van de Ardèche, maar trouwens ook bijv. in de Provence is dat heel anders. Die streken zijn in de zomer overspoeld door toeristen. Het gevolg: er is weinig authentieks meer over. Het eigene dat je in ons deel van de Ardèche nog sterk hebt is daar totaal verdwenen. Kom je in de winter in Vallon Pont d’Arc, dan kan je daar overdag een kanon afschieten zonder iemand te raken. De restaurants zijn gesloten, de luiken van de winkels blijven dicht, een spookstadje. Maar in de zomer lijkt het daar op Laroche-en-Ardennes of Valkenburg a/d Geul. Ook in de Lubéron doet zich hetzelfde voor. Dit zijn streken die voor bijna 100 % afhangen van toeristen en van eigenaars van tweede huizen. Beiden bezoeken de streek natuurlijk wanneer ze denken dat het daar op z’n mooist is, dus van april t/m sept. We zijn nu blij dat we niet voor daar hebben gekozen maar wonen in een streek die het hele jaar bruist van het leven, van het Franse leven wel te verstaan!

Die rustige maanden waren uitermate geschikt om onze banden aan te halen met de Franse dorpsbewoners en met de buitenlandse vrienden die hier ook permanent wonen. Die laatsten doen ook allemaal aan chambres d’hôtes of verhuren gîtes en het is tof om met deze “confraters” ervaringen uit te wisselen.


“Werk”bespreking bij L’Angelot met collega/vrienden die ook een chambres d’hôtes hebben.

Daarnaast hebben we natuurlijk volop geprofiteerd van de sneeuw in de bergen vlakbij Antraigues. Terwijl onze gasten gingen skiën hebben wij onszelf beperkt tot het wandelen op “raquettes”, zeg maar sneeuwschoenen.


Onze klant David Jorritsma zoeft van de Mont Mezenc.


Tijdens de wandeling op sneeuwschoenen.

Maar ook de culturele noot werd niet vergeten en uit de veelheid aan optredens die we bijwoonden hebben we gekozen voor het Brahms concert dat op 29 februari plaatsvond in de salles de fêtes van Antraigues. Onze vriend Jacques Wijnen had enkele talentrijke musici uitgenodigd en die speelden de sterren van de hemel.


Tijdens het concert houdt de smoorverliefde Duitse cellist zijn Israëlische oogappel in de gaten.


Na afloop natafelen met de burgemeester, Jacques en Wil en de solisten.


Eind vorig jaar ging de sauna van onze Belgische vriendin Annick open en ook daar waren we regelmatig te vinden. Sauna, hamam, jacuzzi, massage: we lieten ons verwennen. Een heerlijke maaltijd was doorgaans het besluit van deze gezellige avonden. Gasten die L’Angelot bezoeken kunnen ook gebruik maken van deze sauna.


Ilse en Annick genieten in de jacuzzi.