nr 10 / april 2005

Beste francofielen
Velen van jullie die dit lezen zijn al een of meermalen op bezoek geweest bij L’Angelot. In alle seizoenen, in alle weersomstandigheden, maar meestal scheen de zon! De zomer in de zuidelijke Ardèche duurt lang en zelfs nu, begin april, hebben we al prachtige zomerse dagen achter de rug met temperaturen rond de 25 graden en windstil. Daar gaan we de komende maanden weer voor!

Ditmaal een summiere nieuwsbrief. Weinig tekst, weinig foto’s. Moet ook eens kunnen. Ook een andere lay-out: slechts één lange uitrolpagina. Dus niet vergeten om door te blijven scrollen! (het laatste item is niet te missen)
Ilse en Fons, gefotografeerd in de tuin van L’Angelot. Zelfs nu de lente nog maar krap is begonnen ziet die er al mooi uit. Dat belooft wat de komende maanden. We dagen jullie uit: kom (weer) naar L’Angelot en geniet mee van deze idyllische plek. Maar je zult wel snel moeten zijn want dit derde seizoen zijn de reservaties heel vroeg op gang gekomen. In juli en augustus zijn we nu al bijna “complet”. We beginnen nu het effect te merken van de mond-tot-mond reclame van de gasten die hier waren in 2003 en 2004. Voor en na de twee “top”maanden is er nog plek zat.

Kerst en oudejaarsavond

Afgelopen decembermaand zijn we in Antraigues gebleven. Zowel met kerst als nieuwjaar hadden we gasten en beide feesten waren heel gezellig.

Een week later was het weer raak. Bob, Monique en vrienden uit Nederland hadden de hele chambres d’hôtes afgehuurd voor enkele dagen. Terwijl zij onderling oudejaarsavond vierden (compleet met de echte Hollandse oliebollen, zie de foto waarop Bob buiten bakt terwijl Ilse watertandend toekijkt) gingen Ilse en Fons, samen met vriend Guy uit Brasschaat naar La Manufacture waar onze Belgische vriendin Annick een feest voor 130 personen organiseerde. Evenals vorig jaar waren we van de partij om de handen uit de mouwen te steken en mee te helpen met opdienen, afruimen, afwassen etc. Heerlijk hoe je op die wijze kan werken en toch kan genieten van het feest.

De kerstbezoekers waren een internationaal gezelschap. Er waren maar liefst 7 nationaliteiten gebroederlijk bijeen rondom de feestelijk opgetuigde tafel. Ze kwamen uit Engeland, Wales, Ierland, Verenigde Staten, Nederland en België en dat alles in ons Franse dorp. Onze vrienden Sally en John hadden uit Norfolk een grote kalkoen ingevlogen. Ray Cook uit Dublin zorgde voor een buitengewone Ierse whisky en Ilse was natuurlijk de chef die dit culinaire festijn orchestreerde. Alphonse’s bijdrage bestond uit het regelmatig afdalen naar de cave waar hij op eikenhouten vaten gerijpte streekwijnen opdiepte.

Rally Monte Carlo Historique &  
« La Fète des Belles Voitures »

We hebben het al eens eerder gezegd : de Ardèche, in het bijzonder Antraigues, heeft iets met antieke auto’s. Er kan haast geen weekend voorbij gaan of ze komen voorbij L’Angelot rijden, de clubs van oude Alpines, Citroëns Traction Avant, oude motoren etc. Ze kiezen om te toeren over de heerlijk rustige wegen door de bergen. Met die rust is het dan natuurlijk wel even gedaan want ze maken vaak een teringherrie en laten een blauwe walm achter van uitlaatgassen. Maar een kniesoor die daarom maalt. De lucht hier is zo zuiver dat’ie best wel af en toe tegen een stootje kan.

Direct na L’Angelot slaan ze steevast rechtsaf en rijden dan het dorpsplein op voor een bezoek aan Lo Podello of La Montagne. Hier bewondert Ilse twee pracht exemplaren die geparkeerd staan voor onze beroemde jeu de boules baan. Deze wagens namen deel aan de Rally du Gerbier de Jonc. Het was januari en ze kwamen van een hoogte van 1400 meter waar het -10 graden vroor. Dak open, een lederen helm op het hoofd en maar kou lijden. Harde jongens (en meiden), die Franse autoliefhebbers!

 In februari is de Monte Carlo Rally voor ons inmiddels vaste kost. Ook nu hadden we weer coureurs te slapen. Vorig jaar reden ze Ferrari, dit jaar was het een…Daf 33. Het kan verkeren…maar het plezier en de gezelligheid waren er niet minder om.

Les Artistes d’Antraigues:
Jean Saussac

Het waren daarna beide Jeans die aan de leiding stonden van een roemruchte cultureel actieve periode in de geschiedenis van Antraigues. In zijn jonge jaren leek hij met z’n snor wilde haardos op George Brassens, een gelijkenis die hij ook wel cultiveerde.

Toen Ilse en Fons begin 2003 in Antraigues arriveerden ontmoetten ze Jean Saussac in café La Montagne. Hij stelde zich voor als “Le Sheriff”, een bijnaam die hij koesterde. Toen hij hoorde dat wij als Belgische en Nederlander het hele jaar in het dorp gingen wonen was hij zichtbaar content en heette ons welkom. We wisten gelijk dat we goed zaten in Antraigues. En dat is nadien gebleken!

De uitvaartplechtigheid voor Jean was indrukwekkend. De toespraken vaak ontroerend.  Het dorpsplein, -zijn plein, met de fontein met het engeltje die hij in 1970 in Parijs op de kop had getikt en waarvoor het gedenkteken voor de oorlogsslachtoffers moest wijken tot achter de boulodrôme, dat plein waar hij dagelijks vertoefde- was een waardige plaats om afscheid te nemen van “Monsieur Antraigues”.
Ditmaal een triest bericht in de serie over de kunstenaars uit ons dorp. Op 82-jarige leeftijd is midden februari Jean Saussac overleden. We wisten al geruime tijd dat hij ongeneeslijk ziek was.

Tot op het laatst bleef hij actief zoals op deze foto, genomen enkele weken voor zijn dood. Hij was niet alleen kunstschilder. Ook op maatschappelijk vlak liet hij van zich spreken. Als fervent communist was hij burgemeester van Antraigues in de jaren zestig en zeventig. Hij was het die Jean Ferrat er in 1963 van overtuigde om een huis te kopen in ons dorp en om zich daar te gaan vestigen.

Jean Saussac gefotografeerd in april 2004.
Geboren in Antraigues, opgegroeid in Parijs en vervolgens teruggekomen naar zijn geboortedorp. Ilse kent zijn levensverhaal precies. Ze heeft goed contact met echtgenote Michelle. Het leest als een filmstory. In de volgende nieuwsbrief komen we er op terug. Het dorp zal zich Jean altijd herinneren. Een van zijn vele projecten was: “De 100 gezichten van Antraigues”, door de dorpelingen in basaltsteen uitgehouwen hoofden die op onverwachte plekken tevoorschijn duiken in de middeleeuwse steegjes rond de kerk. Heel het dorp heeft er aan meegewerkt, de bakker, de slager, de notaris. Het staat vermeld in alle gidsen als een unieke bezienswaardigheid. Typisch een project van Jean, rebel en non-conformist avant la lettre. We zullen hem missen. Nu al.

Een januariwandeling

Het is winter 2005. Kobaltblauwe hemel. Fris maar windstil, ideaal wandelweer. Gisteren zijn we naar het plateau geweest (1400 m) en hebben daar genoten van de sneeuw. (zie het verslag in Bengel 9). Vandaag wandelen we met Gart en Frank direct vanuit L’Angelot. Eerst afdalen van onze basaltheuvel, daarna omhoog richting chateau Craux.

 

Te voet, per fiets, per auto: ontelbare malen zijn Ilse en Fons Chateau Craux al gepasseerd maar zoals de foto laat zien is het steeds weer een poëtische plaatje.

 

We volgen daarna een route die we nog niet kennen en het is verrassend om zo dicht bij huis telkens weer nieuwe mooie landschappen te ontdekken. Let eens op de stam van die honderden jaren oude kastanjeboom. Alsof’ie gebeeldhouwd is!  

Op een gegeven moment raken we het spoor bijster van de aangegeven wandeling. Aller ogen richten zich op Fons die vol vertrouwen afgaat op zijn oriëntatie en ons vervolgens door de jungle langs ravijnen en door dicht struikgewas “leidt” via een pad dat enkel gebruikt wordt door wilde zwijnen en hun jagers. Enfin, je kent dat: er komt een moment dat je niet meer terug kan en dan loop je maar door, op hoop van zegen, tegen beter weten in. Zonder kleerscheuren stuiten we ten lange lest op een pijltje richting Antraigues, “leed” geleden, moe maar voldaan etc. etc. Voor herhaling vatbaar!

 

Poëtische ontboezeming
par
Alphonse

 

“L’Angelot, comme il faut”

De bronstige kreet van de engel
-Lokroep van L’Angelot-
En steeds maar weer die Bengel
Het kriebelt comme il faut

 

Wie kan die kreet weerstaan?
Geen mens toch, slim of dom
Pak in die valies, we gaan,
Antraigues, here we come

 

Het huis, de tuin, het plein
De gasten, Ilse en Fons
Heerlijk om bij L’Angelot te zijn
Voor jezelf en voor ons

 

Van ontbijt tot digestief
Tussen Volane en Bise
In Antraigues is alles even lief
En de maaltijd een gourmandise

 

Un jour ou une semaine
En helemaal niet duur
Ver weg van het mondaine
In een schitterende natuur

 

Eenmaal geweest dan kom je weer
De lokroep van L’Angelot
Ook de tweede en de derde keer
Zal het kriebelen comme il faut!

 

Even het dorp “ontvluchten”

Natuurlijk hebben Ilse en Fons wel eens de behoefte om dat piepkleine dorp achter zich te laten. Hoe lekker we ook zijn ingeburgerd, hoe heerlijk we er ook leven, we zijn niet van steen en verandering van spijs doet eten, dus…

Joepie…Antwerpen! Iedere keer weer een warm gevoel om de Scheldestad te bezoeken. Slenteren door de oude stad, onverwacht bekenden ontmoeten. Snuffelen in de Fnac en bij De Slegte, een Duvel drinken op de Grote Markt. Of een wandeling maken op linkeroever en dat is vanwaar deze opname is gemaakt op een zonnige zondagmiddag die ons nog lang zal heugen omdat we onverwacht allerlei oude vrienden tegenkwamen.

Omdat Fons voor zaken in Stuttgart moest zijn kregen we het lumineuze idee om samen naar Straatsburg te gaan om Franse vrienden te bezoeken die we in Antraigues hebben ontmoet en die een tweede huis hebben in de Ardèche. Ilse bleef dus logeren bij de vrienden en Fons deed z’n grafische zaakjes in het nabij gelegen Stuttgart.

 

Maar natuurlijk namen we de gelegenheid te baat om het oude kwartier van Straatsburg te bezoeken en dat zie je mooi weerspiegeld in deze foto van een dromerige Ilse.

Toen we daarna de wijnroute van de Elzas reden dachten we: hier moeten we terugkomen in het najaar. Gewoonweg schitterend.

Maar zo ver als Straatsburg (600 km) hoeft het niet altijd te zijn. Een van onze regelmatige uitstappen is het plaatsje Valvignieres. Het is een dorp tussen de wijnvelden in het uiterste zuiden van de Ardèche. We rijden er vanuit Antraigues in krap 45 minuten naartoe. Natuurlijk kunnen we ook wijn inkopen bij de grote coöperative in Aubenas maar in Valvignieres hebben we een kleine wijnboer “ontdekt” waar niet alleen de wijn heel lekker is maar die ook nog eens heel symphatiek is. Bovendien is de rit er naartoe erg mooi. Dus zeker 4x per jaar gaan we er naartoe. Bovendien sturen we er al onze gasten heen wanneer ze een goed adres zoeken om wijn in te slaan.

 

Het dorp Valvignieres heeft Fons in zwart/wit afgebeeld omdat het nog beter de sfeer weergeeft die we hier aantroffen. Toevallig kwam er net een oude Peugeot 404 aanrijden, die paste helemaal in dit plaatje.

Sneeuw in Antraigues

Het is begin januari en als een speer holde Fons naar buiten, digitaal cameraatje in z’n zak. Veel sneeuwt het hier niet en als de gelegenheid zich voordoet moet je snel zijn. De foto is genomen uit de hoogte vanaf Antraigues. Hij toont de weg vanuit Vals-les-Bains. Op de voorgrond zie je de basaltrots die ook wel bekend staat als de “Rocher du Fromage”, daarachter de pont de la Tourasse. De wandelaars die er op staan namen mij even later met sneeuwballen onder vuur. Het zijn Fabrice van ons toeristenbureau en nog wat bekenden. Tsja, dat zijn zo o.a. onze bezigheden op een door de weekse dag, sneeuw fotograferen en ballen werpen.

Best leuk.

Cultureel programma: lente/zomer/najaar 2005

Vorig jaar hebben we een uitgebreid en gedetailleerd programma opgesomd van culturele activiteiten die plaatsvinden in en om Antraigues gedurende wat wel genoemd wordt het “toeristenseizoen” (bij L’Angelot duurt dat seizoen 12 maanden, vandaar de aanhalingstekens). Deze keer maken we ons er gemakkelijk vanaf.

YES! Er wordt ook dit jaar weer oneindig veel georganiseerd, we hebben stapels folders en brochures ontvangen. Praktisch iedere dag is er wel ergens een concert, een markt, een tentoonstelling, een feest, een natuurwandeling, een cultuurhistorische wandeling, openlucht cinema, een rondleiding in een van de vele stadjes, kastelen, musea etc.etc. Om nog niet te spreken over de sportieve activiteiten voor jong en niet meer zo jong zoals: parapente, rotsklimmen, fietsen, tennis, zwemmen, sauna, kajakken, canyoning, paardrijden, ballon varen etc. etc. En de kunstzinnige cursussen zoals keramiek, schilderen, zang… Je ziet, voor elk wat wils. Eén concert willen we specifiek noemen:


Jacques in de zomer van 2004 tijdens de repetitie op het dorpsplein van Antraigues voor een concert van Italiaanse opera-aria’s.

Op 16 juli 2005 wordt op het dorpsplein van Antraigues de 9e symphonie van Beethoven uitgevoerd. Dit concert staat o.l.v. Jacques Wijnen.  Jacques is dirigent, componist en pianist en we hebben al verscheidene opvoeringen van hem meegemaakt variërend van solo-optredens als pianist, begeleiding van solisten tot het dirigeren van de opera La Gioconda.

De afsluiter: Ilse bijna 50…

 

Op 11 september 2005 wordt Ilse 5O. Natuurlijk, je mag niet hardop praten, laat staan schrijven over de leeftijd van de dames maar als Sarah in het vizier komt dan mag dat wel. Of ze het leuk vindt of niet (natuurlijk zegt ze dat ze er helemaal niets aan wil doen): we gaan van zaterdag 10 september 20.00 uur tot zondagochtend 11 september 2005 in de tuin van L’Angelot uit onze bol. Al onze vrienden zijn bij deze uitgenodigd maar natuurlijk ontvang je ook nog persoonlijk bericht om -als ’t effe kan- deze datum vrij te houden.

Als je wat verder weg woont dan wordt “datum” al vlug “data” als je begrijpt wat ik bedoel. Ook daar hebben we aan gedacht. Een beperkt aantal slaapplaatsen is beschikbaar voor de gasten die van ver komen. Zo’n 20 in totaal. Als je voor het feest komt bieden we aan dat je hier 2 nachten gratis kan overnachten en natuurlijk staat het je vervolgens vrij om langer te blijven (afhankelijk van beschikbaarheid) tegen de normale tarieven.

Ziezo, dat was het weer.

Als je tot hier bent gekomen met lezen dan danken we je voor je geduld en belangstelling. Nu niet vergeten om dat reserveringsformulier in te vullen en op te sturen. Doen!

Next time more

Wil je reageren op deze nieuwsbrief? Of meteen boeken? Wat ons betreft: graag!
Dit kan via: info@langelot.com of via deze site.

A la prochaine en wie weet: tot (weer)ziens in: “L’Angelot”

Salutations d’
Ilse & Alphonse

Antraigues s/ Volane