Even wegDromen...

Zo noemen we dat wanneer we de Ardèche verlaten in oostelijke richting om een kijkje te gaan nemen bij onze buren van de Drôme. Het is half april en we zijn naarstig op zoek naar enkele vrije dagen (dagen dus zonder gasten) om vlak voordat het seizoen weer in volle hevigheid losbarst een blik te werpen op de wereld om Antraigues. Twee dagen kunnen we weg. Da’s niet veel, maar allez, we zitten vlakbij veel mooie bestemmingen en hoeven dus nooit ver te rijden.

 De keuze valt op de Drôme Provencale met misschien een vluchtige overstap naar de Vaucluse. Dat is het gebied dat we heel goed kennen omdat we er 5 jaar geleden intensief hebben gezocht naar een huis. Het gebied rond de Mont Ventoux. Nog steeds hebben we daar een beetje ons hart verloren. We zijn dan ook reuzenbenieuwd welke indruk het nu op ons zal maken. Inmiddels zijn we prima ingeburgerd in de Ardèche en voelen ons hier als een vis in het water. Geen moment overweegt een van ons beide om nu te gaan verhuizen naar een andere streek in Frankrijk. En toch is het spannend om de dorpen Faucon en Puymeras terug te zien, vooral de huizen die we ooit bijna hadden gekocht (maar dat is een verhaal apart, waar we ooit in deze nieuwsbrief op terug zullen komen).

 We verlaten Antraigues en koersen via Aubenas richting Montelimar. In het uiterste zuiden van de Ardeche, vlakbij de grens met de Gard ligt ons eerste doel: het plaatsje Saint Montan.

Saint Montan is het mooiste middeleeuwse stadje van deze regio. Het richt zich op als een piramide tot aan het kasteel dat dateert uit een feodaal tijdperk en dat daarboven op een rotsachtige uitloper van de Agache werd gebouwd. De recente geschiedenis van Saint Montan klinkt als die van veel Franse dorpen: de jongeren trokken weg en de ouderen dunden uit. Bij het uitbreken van de 2^e wereldoorlog was het dorp zo goed als dood. Maar hier bleef men niet bij de pakken neerzitten. In 1970 werd de Vereniging Vrienden van Saint Montan opgericht die zich tot doel stelde om weer leven in de brouwerij te brengen. In de loop der jaren hebben meer dan 7000 paar handen de mouwen opgestroopt en het resultaat mag gezien worden. Het dorp staat nog steeds in de steigers maar het leeft weer en hoe…

Bovenstaande foto geeft slechts een idee, wandelen door de straatjes is een belevenis. Je hinkelt zo van de ene in de andere eeuw. Een aanrader!

 Na onze wandeling steken we de Rhone over op weg naar de Drôme Provencale. We overnachten –hoe kan het ook anders- in een charmante chambres d’hôtes in Faucon (Vaucluse) die wordt gerund door Michael Berry, een Engelsman uit Londen die 10 jaar geleden nog werkzaam was in de City, bolhoed en 3-delig pak aan de wilgen hing, een huis kocht in Faucon en daar nooit meer weg is gegaan. We zijn de enige gasten en babbelen heel wat af over onze wederzijdse ervaringen als “chambres d’hôters”. Hij belooft bij L’Angelot binnen te springen als hij de Ardèche bezoekt en inmiddels hebben wij al enkele gasten naar hem doorverwezen die van Antraigues richting Vaucluse gingen.

De volgende foto’s van dit reisje behoeven weinig toelichting:

Hier mag dat nog......

Fons en het hoog oplaaiende bamboevuur

Dat gaat dan als volgt: Eerst een vergunning aanvragen op de mairie (gemeentehuis). Doorgaans is dat geen probleem. Vervolgens moet je elke keer dat je vuur stookt de brandweer bellen zodat die weet welke locaties die dag verhoogd risico lopen. En dat is alles.

Verder is het natuurlijk een kwestie van in de gaten houden dat je buren geen directe last hebben van de rookwalmen die afhankelijk van de windrichting hun slaapkamers binnendringen. Dat laatste is echter makkelijker gezegd dan gedaan. Toen wij bovenstaand vuur aanstaken waarbij de brandstapel vooral bestond uit bamboe stegen de vlammen zo hoog op dat het even buiten controle dreigde te raken. De wind waaide de rook vervolgens linea recta richting van het maison secondaire van de oud-notaris van Antraigues waar juist alle ramen openstonden om de zaak eens flink te verluchten voor aanvang van het zomerseizoen. We knepen ‘m even maar hebben geen klachten gekregen.

Brandhout

 Het is begin april s’ochtends vroeg. We liggen nog half te soezen, wachtend tot de klokkentoren 8 uur slaat wanneer ons huis plots op z’n huisvesten trilt. Een aardbeving is het eerste dat ons te binnen schiet, de nabijgelegen vulkaan zal het toch niet zijn? Maar dan komen we tot ons positieven: het moet Florisson zijn, de brandhoutleverancier die met dof geraas 8 kuub eikenhouten stammetjes van ’n halve meter op de stoep van ons huis deponeert. 

Een raar seizoen om brandhout te laten afleveren denk je wellicht. Toch niet: in het voorjaar zijn de prijzen laag omdat dan bijna niemand hout afneemt en bovendien heeft het nu de gelegenheid om 6 maanden extra te drogen in onze schuur.

Jardin de Curé – ons “pastoorstuintje”

 “Een tuintje waar alles groeit en bloeit”, dat is de vertaling van de mooie Franse uitdrukking “jardin de curé”. Tsja, een makelaar kan het mooi verwoorden dachten wij toen we in september 2002 voor de eerste keer ons huidige huis bezochten en met enig afgrijzen zagen in wat voor erbarmelijke toestand dit idyllische tuintje zich bevond.

Het gras –of wat daar van over was- stond meters hoog. Bomen, struiken, bloemen en planten waren jaren onbekommerd hun gang gegaan en beletten de doorgang. Daartussen krioelde het van de verwilderde poezen, nazaten van de lieftallige huisdieren die de reeds lag verhuisde eigenaresse had achtergelaten. Wat wij toen niet konden zien waren de twee gigantische vuilnisbelten die in beide hoeken achter in de tuin in de loop der jaren waren gevormd. De eerste weken na onze aankomst in januari 2003 zijn we haast fulltime bezig geweest met het leegmaken van die tuin. Ilse kon zich niet voorstellen dat we er ooit in zouden slagen om hier iets fatsoenlijks van te maken. Oude fietsen, vermolmde wijnvaten, glas, heel veel wijnflessen, allerhande hout en plastiek, afgedankt meubilair: je kan het zo gek niet bedenken of het kwam tevoorschijn en werd door ons op een bakkie geladen en naar het containerpark vervoerd.

Nu vallen onze gasten stil van verbazing wanneer ze na aankomst de tuinkamer inwandelen en door het grote raam de tuin inkijken. Niemand had verwacht midden in ons dorp zo’n groene en kleurrijke oase van rust aan te treffen. Eerlijk gezegd staan we er zelf ook nog steeds verbaasd naar te kijken. Natuurlijk hebben we de natuur een handje geholpen door adequaat te durven snoeien (vooral daar schuilt het geheim in) maar verder is het toch vooral een kwestie van stilzitten, zon en regen z’n gang laten gaan en genieten…!

Poëzie en proza

 l’Angelot

Reizen is zweven door, onder en in

Luchten, wolken, wateren

Langs bomen, weiden, wegen

Tussen mensen en engelen

In Antraigues op een bergje

Aan een straatje staat het engeltje,

Een vrolijk ventje dat weet

Van wanten en waar paden eindigen,

Van dagelijks kastanjebrood

En vooral van gastvrijheid

Dankzij moeder- en vader engel,

Ilse en Alphonse

Marie en Pim

9/5/05 – Fons-57

 “Dit jaar doen we er niets aan” was Fons’ uitdrukkelijke wens. Maar dat was buiten de waard (lees: onze gasten) gerekend. Peter en Stefanie, Henk en Annelies, Geert en Ineke, Jan en Anke, zij leerden elkaar kennen bij L’Angelot, namen prompt het heft uit handen van Ilse en Fons en besloten eendrachtig dat er duchtig gefeest diende worden. Wij hoefden ons nergens zorgen over te maken, zij zouden alles regelen. En dat hebben ze gedaan. En hoe!

Peter, Henk, Ineke en Stefanie hebben er zin in!

Het werd een onvergetelijke BBQ. Zij waren het die s’middags alle inkopen deden en alles wat wij moesten doen was zorgen dat de keuken vrij was en de bbq gereed. 

Peter, die in België leadzanger is van de band Indian Cigars, gaf op Fons’ gitaar enkele onvervalste bluesnummers ten beste. De brochettes en worsten waren kruidig en au point. De knoflookgeur van de hemelse saus bedwelmde het hele dorp en de rode wijn was rond en fris en smaakte steeds naar meer. Boose, Blues & BBQ. Awel, het is wel geen frans maar het allitereert lekker, rijmt ook nog en geeft in drie woorden weer dat het een toffe avond was.

Onze ‘buren’ Peter en Marianne kwamen (toevallig?) binnenspringen en vielen met hun neus in de boter. Da’s niet de eerste keer en zij denken nu vast dat het in Antraigues altijd feest is. Zover zitten ze er trouwens niet naast. 

Bedankt gasten!

Ilse volgt cursus KERAMIEK en jij…?

 Sinds enkele weken bekwaamt Ilse zich elke dinsdagmiddag in de nobele kunst van keramiek. Haar lesgeefster is Maaike Klein, een keramiste uit Friesland die al geruime tijd in Antraigues woont en werkt.

Ilse toont haar eerste resultaat.

Maaike organiseert regelmatig workshops die één week duren. Als je hieraan wil deelnemen kan je overnachten bij L’Angelot. Onze tarieven staan elders op deze site.

De cursus duurt 5 dagen en hiervoor bedragen de kosten 100,-- euro p.p. exclusief materiaal en inclusief 1x stoken.

Er wordt dagelijks 2,5 uur les gegeven van 9.30 tot 12 uur. De middag is vrij om te genieten van de omgeving. Het atelier bevindt zich op 1 minuut wandelen van L’Angelot.

Heb je hiervoor belangstelling, stuur ons dan een mail of bel: +33 (0)475 88 24 55.

Ilse geeft je verdere informatie of brengt je in contact met Maaike Klein.

Brief van Nederlandse gasten die zelf een vakantiehuis hebben in Normandie:

Beste Ilse en Fons,

Weer terug uit Frankrijk even achter de computer om jullie te berichten.

Na vertrek uit Antraigues reden we door naar Nice. Pas als je in het gekkenhuis van de Boulevard des Anglais rijdt realiseer je je de wereld waarin jullie leven en waarin wij even ondergedompeld mochten worden.

De rust, de imponerende grootheid van de natuur, het ingetogen dorpsleven met oprechte interesse in elkaar. We zijn ons bewust van het unieke waarin we twee dagen hebben vertoefd.

Nice, Antibes, Cannes, het waren stuk voor stuk juweeltjes van architectuur en karakter. We hebben het drie dagen uitstekend naar onze zin gehad. Maar de drukte en de jacht op geld, zelfs in dit moment van het jaar, maakt ons dankbaar voor de plek die we zelf in Frankrijk hebben en die qua rust en oprechtheid grote overeenkomsten vertoont met jullie plekje. Eenvoud en eerlijkheid siert.

Nogmaals hartelijk dank voor jullie gastvrijheid en zeker tot ziens!

Ton & Mieke

Flying Fernand & Alena

Onze gasten zijn al naar L’Angelot gekomen met allerlei vervoermiddelen. Natuurlijk komen de meeste per auto, daarnaar volgt de TGV, dan de fiets, vervolgens de motor.

Sinds vorig jaar kunnen we daar een nieuwe categorie aan toevoegen: het vliegtuig. Fernand en Alena uit België vliegen in een Cessna en landen dan op het vliegveld van Aubenas waar Fons ze gaat afhalen. Dit keer verbleven ze 3 nachten in Antraigues alvorens door te vliegen naar Spanje. Op de terugweg over 2 weken springen ze weer enkele dagen binnen.

Fernand en Alena poseren samen met Ilse op het vliegveld van Aubenas.

Hun precieze datum van aankomst en vertrek is altijd pas op het laatste moment bekend want die is sterk afhankelijk van de weersomstandigheden. De flexibiliteit van L’Angeloke wordt dan op de proef gesteld, zeker in het drukke seizoen maar tot nu toe is het steeds gelukt!

Gezelschapsspelletje in de tuin.

Wanneer begin april zoon Wouter met z’n vrienden Bart en Edouard op bezoek zijn worden regelmatig de gezelschapsspelen uit de kast gehaald. Ilse maakte de foto en Fons rijmde:

Het voorjaarszonnetje op je kruin

Een sigaretje en een glaske wijn

Rummicubben in de tuin

Wat kan het leven zalig zijn

Wandeling Thueyts

 Uit de talloze schitterende wandelingen die je kan maken in onze streek hebben we ditmaal een wandeling gekozen die start en eindigt in het plaatsje Thueyts. Het is geen lange tocht (5 km) maar er zit een pittige klim in waardoor hij toch -pootje baden in de rivier en picknickpauze inbegrepen- een uur of 4 in beslag neemt. Wij wandelden midden mei en werden direct na de start overdonderd door de hoge wanden van basaltsteen die typisch zijn voor dit jong vulkanische gebied.

De wandeling gaat langs een mooi pad naar beneden naar een van de meest bijzondere attracties van de Ardèche: de Pont du Diable, oftewel het “duivelsbruggetje”, een schattig bouwwerk dat hier de rivier de Ardèche overspant. Het is bovendien een heerlijke plek waar je kan zwemmen, duiken vanaf de brug (voor de dapperen) en zalig zonnen op de uitgestrekte stranden langs de rivier.

Onze wandeling gaat vanaf de Pont du Diable omhoog en blijft stijgen tot een stokoud gehucht (hameau) dat luistert naar de naam Fargebelle en dat stamt uit maar liefs de 14^e eeuw! Onderweg genieten we van het typische Ardèchoise landschap met z’n panoramische vergezichten die reiken tot de nabij gelegen Cevennen. Bronnetjes in het groen, eeuwenoude stenen bruggetjes waarover we het ezelspad volgen, het is allemaal even mooi en spontaan.

Na het hoogste punt leidt een lange geleidelijke daling naar een schaduwrijk terras in Thueyts waar een fris pintje ons opwacht.

 Deze wandeling is zeker een aanrader. Bijkomend voordeel: hij duurt niet zo lang en je hebt dus de gelegenheid om dezelfde dag per auto nog een toertje te doen alvorens terug te keren naar Antraigues. Wij deden dat ook en het was fantastisch. Wie weet melden we hier iets over in de volgende Bengel. Informatie + routekaartje van deze wandeling ontvang je bij L’Angelot.

En tot slot: Uit het gastenboek van voorjaar 2005.

En tot slot: Uit het gastenboek van voorjaar 2005.

« Un accueil sincère et chaleureux, une agréable soirée, inattendue et une chambre adorable! A bientôt, »

Steve & Ingrid

“Thank you for making us feel so welcome. You have a lovely chambres d’hôtes, so cosy, rustic and friendly. See you soon,”

Martin & Linda

“Wederom is een tipje van de sluier opgelicht – wat leven als God in Frankrijk betekent – via een van zijn engeltjes dat neergedaald is in Antraigues-sur-Volane…

Dit stressloze bestaan spreekt me wel aan…rust, kalmte, sereniteit, vriendelijkheid, openheid…

De wereld kan mooi zijn…

Tot ziens,”

 Piet & Danielle

“Voor het eerst naar de Ardèche, voor het eerst chambres d’hôtes. De ruige schoonheid van de streek, de vriendelijkheid van haar bewoners, het intieme authentieke L’Angelot, onze charmante, supergastvrije en attente gastvrouw,…die zelfs even de zon verving…het deed ons even zweven van, “misschien ook iets voor ons?!”.

Bedankt voor dit alles,”

Benny, Amelie, Greet 

« Une nuit qui en promet d’autres....

Merci pour votre accueil, ce petit passage dans votre village restera un très bon souvenir. »

 Marc & Isabelle

“Na onze urenlange tocht door de zondvloed was l’Angelot het fel begeerde baken van rust en charme waar we naar op zoek waren ! Nu nog met 2, volgende keer met 3…

Belgisch – Roemeense groetjes,”

Peter en Danielle

“Helaas maar 1 dag op deze mooie locatie. Omdat we zelf zoekende zijn naar het kunnen wonen en werken in Frankrijk is deze plek mooi “proeven”.

Kortom een mooie plek, heerlijk gegeten, een ontbijt zoals een ontbijt moet zijn en goed geslapen. Klaar om verder te zoeken. Wie weet komen we hier nog eens langs – hopelijk als “medelandgenoten”!”

Koos en Theo

« Un grand merci pour cet accueil si chaleureux. Cette maison et ce jardin si charmant ont une âme et on s’y sent bien. »

Vanessa et Alix

“Enkele opmerkingen uit een gezelschap van vier :

• “Wat een zalig plekje om te zonnen en te lezen”
• “Wat een lekkere Chardonnay”
• “Die stokbroodjes hier zijn zo lekker knapperig”
• “Dat autoritje met Fons die allerlei plekjes liet zien was echt leuk”
• “Wat is het smaakvol ingericht”

 Olga, Marianne, Jan en Peter

“We waren hier maar één nacht en…toch al een vertrouwd gevoel!”

Fam. Willemsen, Oosterbeek

“9 mei, verjaardag Fons: BBQ, inpakken, morgenvroeg naar huis, helaas!! Alle goede wensen die al in het boek staan zijn waar, heel veel lieve groeten,”

Anke en Jan

“Bedankt voor een fantastische week: on-ver-ge-te-lijk!”

Peter en Stefanie

“Superlatieven hebben nauwelijks zin. Wat wij hier hebben ontmoet is van een authentieke gastvrijheid die schaars dreigt te worden. Maar hier niet! » 

Geert en Ineke

« Nous n’avons pas rencontré Monsieur Jean Ferrat, mais nous avons découvert l’Angelot ou Ilse et Alphonse nous ont chaleureusement accueillis dans leur charmante maison. Merci !”

Jean Marc et Martine

“Wat was het geweldig hier. Jullie gastvrijheid maar ook de hele ambiance en de andere mensen die we hier hebben ontmoet. We komen zeker terug!”

 Henk en Annelies

 “We hebben genoten van jullie stulpje als thuisbasis van lange mooie wandelingen in de prachtige natuur. We aten lekker, sliepen als rozen en hopen hier snel weer terug te komen.”

 Chris & Dany

“Thank you Ilse and Alphonse for a happy and comfortable stay in your lovely home.”

Mary & Gordon

“Jullie gastenboek getuigt van vele positieve ervaringen. Wij voegen er de onze aan toe. L’Angelot: heerlijke rust en gulle gastvrijheid. Bedankt Ilse (en Fons in het buitenland) en tot ziens!”

Claudine, Luc en de kleine Ruben

“Voor het eerst slapen in “chambres d’hôtes” en wat een verrassing kregen we aangeboden: tof logement, ongecompliceerde gastvrijheid, lekker eten en…een ongelooflijk gezellige avond. Tot de volgende keer!”

 Mieke & André