Het Bengeltje 23

In deze nieuwsbrief van onze B&B mag je de volgende sfeerbeelden verwachten van de afgelopen zomer. Het betreft allemaal verhalen over hetgeen in en om l'Angelot gebeurde en natuurlijk ontbreekt aan het eind het gastenboek niet. Scrolt u maar!

We wensen iedereen veel lees- en vooral kijkplezier, jammer alleen dat de foto's steeds zo klein zijn, maar ja, ze moeten in deze smalle kolom passen en vooruit: dat heeft ook wel iets. Voor 'real size' moet je hier zijn, in de Ardèche, niet te missen!

Een stevig ontbijt

Meestal begint de dag bij l’Angelot rond acht uur. Op de klok kijken hoeft niet. Wekker opzetten ook niet. Door de vallei rollen de acht slagen van de kerkklok van Antraigues. Niet oorverdovend, het dorp ligt in vogelvlucht op 1 km, maar duidelijk hoorbaar. Voor diegene die niet direct heeft geteld herhaalt dit luiden zich na een minuut. Traditie. Bijna niemand draagt hier een horloge. Het luiden der klokken en de stand van de zon voldoen. De arbeiders die vroeger werkten op de terrassen van Domaine du Ranc au Ranc wisten dus precies wanneer het 12 uur was en tijd voor de lunch!

Omstreeks 8 uur snort het bestelwagentje van bakkerin Caroline onze 500 meter lange oprit op om de bestelde croissants, baguette, volgranen brood, kastanjebrood enz. te deponeren in de daartoe in de schaduw van de kastanjebomen geplaatste broodbak. Een soort van brievenbus op maat met de lengte van een stokbrood. Het bespaart ons de dagelijkse rit naar het dorp. Het matineuze wandelingetje naar de broodbak, vaak op de voet gevolgd door een of twee poezen geldt als opsnuiven van het weer. Kunnen we het ontbijt serveren op het hoge terras (met uitzicht op het dorp)? Of waait het te hard en kiezen we voor het achterterras (dat meer in de luwte ligt)? Of is het te fris en dus raadzaam om de tafel te dekken in de eetkamer…?

Wanneer de klok éénmaal beiert ten teken van half negen, begint de verse koffie te pruttelen, fluit de moor met heet theewater en doordesemen de geuren van vers brood en croissants de omgeving van het huis. Die geuren betreden door de open ramen de neuzen van de uitslapende gasten en voor hen is dat de ultieme reden om zich niet nog eens om te draaien maar om met een energieke zwaai de bedstee te verlaten om na een verkwikkende nacht en verfrissende douche rond 9 uur plaats te nemen aan de ontbijttafel waar naast een zachtgekookt eitje, sapje, yoghurt en honing Ilse’s eigengemaakte confituren op hen wachten.

Een stevig ontbijt is een noodzakelijke start voor een geslaagde dag in de energieke Ardèche. Het is hier idyllisch, romantisch, wondermooi maar…je moet er wél iets voor doen want het is hier altijd stijgen en dalen, vaak over eeuwenoude ezelspaden, stappend van steen op steen langs zonder mortel opgestapelde muurtjes die de tand des tijds goed hebben doorstaan. Ook wanneer je per auto een ritje gaat maken is de verleiding steeds groot om uit te stappen in een mooi dorp of gehucht en om te voet de omgeving te gaan verkennen. Kortom: je loopt wat af en dat kost brandstof en daar voorzien wij in door een lekker en voedzaam ontbijt te serveren.

De tennisbaan (10 min wandelen), het zwembad (15 meter-baantjes trekken) en de verkeersluwe fietsroutes(zalige colletjes) hebben naast de vanuit L’Angelot te bewandelen routes al veel gasten geïnspireerd tot een sportieve activiteit waarbij ze verbaasd stonden van zichzelf. De uitdaging om eens stevig de benenwagen in werking te zetten is hier dan ook bijzonder groot. Dus: de volgens diëtisten belangrijkste maaltijd van de dag, het ontbijt, speelt een cruciale rol en wij doen ons uiterste best om dit in te vullen.

'911'

is zoals elk jaar de verjaardag van Ilse. Voorheen was 911 (nine-eleven) niets meer of minder dan het typenummer van een Porsche. Maar sinds 11 september 2001 geven de eerste hits op Google na het intikken van ‘911’ linken naar sites die te maken hebben met hetgeen er in de VS gebeurde op die ochtend van 11 september 2001. We herinneren ons dat nog goed want we waren er vlakbij, in dezelfde tijdszone maar net over de grens met Canada in Niagara Falls. Maar ondanks deze dramatische gebeurtenissen, nou ja ‘dramatisch’ is natuurlijk een relatief begrip wanneer je bekijkt wat de Amerikanen zelf de afgelopen jaren hebben aangericht in de wereld (maar dat valt niet uit te leggen aan New Yorkers, voor hen waren de instortende WTC torens een drama, kunnen we wel inkomen) ondanks deze dramatische gebeurtenissen dus is ‘911’ voor ons allereerst verbonden gebleven aan een magische automobiel, de Porsche 911. Oermodel van sportief rijden, wegligging, looks en… cabriolet.

Wat geef je Ilse cadeau die op die datum verjaart? We waren al een tijdje op zoek naar een tweede wagen die geschikt zou zijn voor de Ardèche. Open dak dus want hier beleef je de natuur in alle dimensies en met alle zintuigen, ook vanuit de auto. Een Porsche 911 zou natuurlijk een goede grap zijn maar is wel een beetje overdreven en kunnen we bovendien helemaal niet betalen! Het werd dus geen Porsche maar wel een Plurièleke. Eén wàt? Een Plurièleke…. haha, we kochten een Citroen Pluriel en haalden die s’ochtends af bij de garage op haar verjaardag om direct daarna met open dak de bergen in te rijden waar we hadden gereserveerd in het beste restaurant van de Ardèche.

Een Pluriel 911 (zoals we onze nieuwe aanwinst hebben gedoopt) onder onze kont, de zon op onze kruin, de wind vrij spel door onze haren, berg en dal panoramisch op ons netvlies, de geuren der natuur in onze neus, de geluiden van bergstroompjes en van stilte in onze oren, geen gps, vooral géén gps, gewoon op de kaart de juiste departémentale volgen en heerlijk toerend met ons open dak kwamen we aan in het minuscule dorpje met de adelijke naam Usclades et Rieutord.

Aha, we manoeuvreerden onze Pluriel 911 in een smal landweggetje en na 400 meter lag zij voor ons: de Auberge de La Besse. Smeuïge verhalen waren ons voorgegaan maar dat het zó lekker zou zijn en dat het zó sfeervol zou zijn hadden we ons in onze stoutste dromen niet kunnen voorstellen. Stel je voor: je rijdt via de poort de binnenplaats van een 17^e eeuwse boerderij binnen. Hobbel hobbel, de granieten stenen liggen schots en scheef. Puur oude muren heten ons welkom. Liefst anderhalve meter dik, niet overdreven!

Enkele tafeltjes zijn reeds bezet in de gigantische gevouteerde cave waar het restaurant zich bevindt. We kiezen een tafeltje naast 4 Fransen die net zijn teruggekomen van hun wandeling. Ze hebben de laarzen nog aan en hebben mandenvol paddenstoelen geplukt in het omliggende bos: chirollen en cèpes, lekkernijen bij uitstek. We besluiten om direct maar een goede fles witte wijn te bestellen, een AOC Croze Hermitage Mule Blanche Jaboulet.

De boerderij is al meer dan 300 jaar in het bezit van de familie Méjean en er behoort maar liefst 500 hectaren land bij het huis. Gérard en Eliane Méjean zwaaien er nu de scepter. Hij in de keuken en zij bedient de gasten. Maar wat een lieve mensen en zo eenvoudig. Werkelijk een ontdekking die we daar deden en dat op Ilse’s verjaardag. De maaltijd was overheerlijk. Van amuse bouche, via hors d’oeuvre naar plat de résistance, gevolgd door fromages & desert: het was een openbaring, een streling voor de tong en een inspiratie voor diepgaande tafelgesprekken. We hebben visitekaartjes meegenomen en gaan dit adres zeker adviseren aan onze gasten die een dergelijke gastronomische uitstap weten te waarderen. Op amper ‘n uur rijden van Antraigues waan je je hier in een wereld waarvan je het bestaan niet meer vermoedde.

Onze Pluriel 911 bracht ons daarna, dalend over kronkelwegen door een adembenemende natuur veilig en vrolijk thuis in het dal van de Volane waar we net op tijd arriveerden om weer nieuwe gasten te verwelkomen op Le Ranc au Ranc. Nine Eleven of niet, het werk gaat door, L’Angelot draait op volle toeren van april t/m oktober en dat vinden we helemaal niet erg. In tegendeel! Overigens: van november t/m maart zijn we er meestal ook, de stille maanden: koud, weerbarstig, zonder bladeren aan de bomen maar met heldere vergezichten een heel aparte ervaring. Vaak kookt Ilse dan omdat veel restaurants gesloten zijn. In de gezamenlijke huiskamer van de gasten brandt de houtkachel. Een perfecte plaats om eindelijk dat boek te lezen waar je maar niet aan toe kwam. Onze tip: noteer dit nu alvast in je agenda voor wanneer je er even een weekje tussenuit moet omdat de lange winter in de lage landen naar depri neigt. Zoek je dan een vlucht naar voren maar vind je de ‘eeuwige zon’ bestemmingen te saai dan is de winterse Ardèche een te overwegen alternatief.

Idylle bij l'Angelot

We gebruiken dat woord zo gemakkelijk: ‘idyllisch’. Maar wat is dat eigenlijk: ‘idyllisch’? Toen ooit iemand ons op de man af vroeg: “Vinden jullie het ‘idyllisch’, daar bij jullie?”, hadden we daar niet direct een pasklaar antwoord op en hebben we het woord ‘idyllisch’ opgezocht in Van Dale’s dikke woordenboek. We woonden destijds nog in het dorpshuis in Antraigues. Heel anders dan de landelijke locatie nu. Maar wél heel knus, heel sfeervol, heel intiem en met het Provençaalse dorpsplein om de hoek. Maar wél midden in het dorp, tja en dat was natuurlijk heel anders dan het buitenplekje waar we nu vertoeven.

Voilà, een nuchtere neutrale uitleg van de expert bij uitstek, Van Dale. En hoewel we ons zeker niet willen meten met ‘landlieden en herders’ en al helemaal niet met ‘onbedorven mensen’ vinden wij –en vele gasten zijn het daarmee eens- dat we hier op Domaine du Ranc au Ranc wonen op een plek, bekoorlijk door landelijke eenvoud en liefelijkheid, dus: toch idyllisch.

Waarmee we bedoelen: wanneer je uit de stad komt (zoals wij uit het Antwerpse) en je belandt dan in een 500 zielen tellend dorp, in een van de meest authentieke streken van Frankrijk, door velen geroemd als ‘La France Profonde’ (alhoewel dat inmiddels een platitude is), een dorp dat barst van de tradities en culturele activiteiten maar dat tegelijkertijd ook zindert van ons enerzijds overvallende koppige Ardéchoise achterklap en ons anderzijds ontroerende spontane vriendschapsbanden met Fransen en andere dorpelingen die ons koesteren, wanneer je dus uit de stad komt, ervaar je dan die nieuwe directe, intieme warme conviviale omgeving niet snel als idyllisch?

Welnu: na de omzwervingen die wij rond de afgelopen eeuwwisseling maakten door het Noord en Midden-Amerikaanse continent en rekenschap houdend met het feit dat ‘dichterlijke en schilderachtige’ taferelen weliswaar een schoonheid zijn voor het oog van de hedendaagse museumbezoeker maar weinig om het lijf hebben met de realiteit van de 21^ste eeuw en er vrede mee nemend dat wij geen onbedorven landlieden noch herders zijn (noch ambiëren te zijn) menen we toch te mogen stellen dat we naar onze bescheiden maatstaven wonen en werken op een bijzonder idyllische plek.

Met ‘wonen’ als verzamelnaam voor: Liefde & Genieten, Muziek & Stilte, Boetseren en Fotograferen, Grijs & Zwart, Virago & Pluriel, La Montagne & La Castagno, Kastagne & Kiwi, Everzwijn & Ree, Graniet & Basalt etc.

En met ‘werken’ bedoelen we ondermeer: Koken en Kuisen, Bosmaaier & Kettingzaag, Opstaan & Afwassen, Internetten & Factureren, Telefoneren & Tuinieren, Bricoleren & Informeren, Plannen en Mailen, Rekenen en Tekenen etc.

En tussen dat Wonen & Werken door wordt er door ons veel gelezen, gereisd, gewandeld, geterrasd, gezond, gelachen, gebabbeld, gegeten, gezwommen, gediscusiëerd, geschreven, gepraat, gedronken, kortom: gecreëerd en genoten en dat resulteert dan weer in dromen, plannen, discussies daarover etc.

Kortom: we slapen niet in, al zijn we af en toe (op onze leeftijd) toe aan een dagelijkse siësta. (zie boven) Om inspiratie op te doen, niet om uit te rusten. Welnee! Pure idylle als je ’t ons vraagt maar daar zal wel niet iedereen het mee eens zijn en dat is maar goed ook! Of niet soms? Na bovenstaande beelden en woorden laten we het oordeel aan jezelf over.

Onmoeting met een vuursalamander

Regen klettert onophoudelijk op ons rode pannendak. De wind huilt tegen de noordzijde van het huis. Onze gasten hebben hun paraplu’s uitgeklapt en zijn na het ontbijt spoorslags verdwenen naar hun auto om elders vertier te zoeken. ’n Museum of zo, of een mooie grot, of wat shoppen in het stadje Aubenas. Om onderwijl te wachten en hopen op de terugkeer van de zon…(die gelukkig nooit ver weg is).

Ik open onze voordeur en sta oog in oog met een prachtig zwart/geel gekleurd diertje dat mij doodstil aankijkt. Het staat daar in de stromende regen op de natuurstenen lozen van het binnenterras. Geen vin verroert het. De oogjes wijd opengesperd kijkt het kleurig creatuur de wereld in. Eén moment sta ikzelf ook doodstil maar vind dan de koelbloedigheid van geest die mij influistert: “schiet op man, camera pakken”!

Vlug de trap opgehold, Ilse geroepen, camera gepakt, juiste objectief erop geschroefd, instellingen gecontroleerd en terug naar beneden gehold in de hoop dat’ie niet is verdwenen. Neen dus, hij zit er nog, nog steeds geen vin verroerd. En wat is hij fotogeniek. Alsof hij dat weet heeft hij op me gewacht. Ik kruip direct op m’n buik, flitser uitgeklapt want het weer is zo miserabel dat er amper licht is op klaarlichte dag.

Flits – flits – flits I’ve got you! Front, van opzij, van boven, voila: in minder dan een minuut staat’ie erop en direct na de laatste foto zet mijnheer zijn natte wandeling voort. Ilse en ik kijken hem na vanuit onze droge positie in de deuropening. We hebben het gevoel iets heel bijzonders te hebben gezien.

Dan denken we plots aan de katten, de heren Grijs en Zwart. Roofdieren pur sang wanneer ze kruipend gedierte tegenkomen. s’Nachts dwalen ze steevast over ons domein, steeds op jacht. Menig hagedis heeft al het loodje moeten leggen. Laat staan de talloze muizen, vogels, slangen en insecten die geen verweer hadden tegen het instinct van onze gekoesterde sch(k)atjes. We willen in ieder geval voorkomen dat deze vuursalamander op zijn beurt een ‘vogel voor de kat’ wordt en dus schiet Ilse snel in haar crocks en beschermd door haar rode paraplu tegen de niet aflatende zondvloed begeeft zij zich gewapend met stok in de richting van het ca 20 cm grote monstertje om dit te bewegen om toch maar zo snel mogelijk ons terras te verlaten en dekking te zoeken in het struikgewas hetgeen is gelukt.

Eind goed al goed: wij een paar mooie foto’s rijker die we graag met jullie delen, salamandertje gered terwijl de poezen hun dagelijkse dagslaap op de zolder voortzetten. Niet beseffend welk heerlijk hapje ze aan hun neus hebben laten voorbijgaan.

Gastenboek

"Nog een laatste keer erop uit met ons tweetjes, weg van de hectische drukte. Genieten van de rust, de schoonheid en ongereptheid van jullie domein en van elkaar. We willen jullie heel erg bedanken voor jullie gastvrijheid, symphatie, kortom het zeer aangenaam verblijf bij l’Angelot. We keren helemaal ontspannen terug naar Gent en laten zeker iets weten wanneer onze kleine spruit is geboren!"

"Thank you so much Ilse & Alphonse. Your welcome was really all that one could ask for, warmth, discretion, kindness, attention, openess. It looks like we will become members of the “Friends of L’Angelot” so we undoubtedly will be back soon!"

"Voor het eerst verbleven we in het nieuwe huis, na een aantal keren in het dorpscentrum. Het was weer als vanouds, erg leuke mensen ontmoet, prachtig weer en genoten van de “tuin” van Ilse en Fons. Ook de maaltijden met alle gasten (vooral Belgen) vinden wij altijd erg gezellig en…Ilse kan erg goed koken! We hopen weer snel terug te komen, dikke kus van"

"Merci pour ce lieu si agréable et si bien tenu. Le week-end fit parfait et nous avons trouvé le calme que nous cherchions. Nous voulions faire un week-end reposant, challenge réussi, le cadre serein et magnifique s’est prété à nos desirs."

"Endroit & cadre merveilleux! Merci à Ilse et Alphonse pour leur accueil, leur gentilesse et leur grande disponibilité. C’est une bonne adresse que nous allons faire connaitre à tous nos amis. Nous revriendons….A bientôt,"

"Het waren fantastische dagen bij een heel mooi en enthousiast koppel. Prachtige locatie, zeer mooie en bijzondere streken en dorpjes bezocht op aanraden van jullie. De eerste avond, samen op het dorpsfeest was uniek, kortom: we voelden ons hier thuis. Geniet nog vele jaren samen en hopelijk tot ziens."

"Un grand merci pour votre accueil si chaleureux, phrase apparament pas tres originale mais tellement VRAIE! Un premier week-end à 2 réussi et en grande partie gràce à ce cadre idyllique. Petits-déjeuner tres appréciables et tres enrichissants avac toutes ces conversations hollandaises! Bonne continuation et merci!"

"De vier dagen dat we hier bij jullie waren zijn veel te vlug voorbij gegaan. Dit gezegd genoeg over de aangename sfeer die hier is. We hebben steeds het gevoel gehad dat we ‘thuis’ kwamen. Bedankt voor alles."

"We waren benieuwd naar de nieuwe locatie en hebben ervaren dat die enig is. Prachtig uitzicht, overweldigende natuur. Zeer rustige locatie, hier wordt je zeker 100 jaar. Ilse en Alphonse, bedankt voor het warme onthaal, het lekkere eten en …tot nog eens!"

"Dankjewel om 4 overheerlijke dagen in dit kleine paradijs te mogen vertoeven. Wij en de kinderen hebben ons fantastisch geamuseerd in het zwembad, ook met de andere gasten. We hebben gesmuld van Ilse’s kookkunst, genoten van het terras en lekkere eten van La Montagne (bedankt voor de tip) en we hopen hier nog eens terug te kunnen komen. Nog een dikke kus voor meneer Zwart en meneer Grijs!"

"Hartstikke bedankt voor het leuke onthaal, de goede zorgen en leuke babbels. Ons verblijf was kort maar heel bijzonder. Het weer iets minder, maar geen erg: we hebben genoten van elke minuut. Jammer dat we niet van de kookkunst van Ilse (zoals mogen blijken uit de nota’s van eerdere vakantiegangers) hebben kunnen genieten, maar uitstel is geen afstel. We komen zeker en vast nog eens terug. Een dikke proficiat met jullie prachtige domein!"

"Un petit ange nous a guidé jusqu’a vous et ce lieu magique! Quelle vue sur ce beau village d’Antraigues, à partir de votre écrin de verdure. Isle et Alphonse, chaque matin avec les notes sucrées du petit déjeuner vous appartiez serenité, passion, chaleur et générosité. Gardez bien intact votre accueil et…à bientôt"

"Dag Ilse en Fons, lieve ouders van Melina. Hartelijk bedankt voor jullie gastvrijheid, ik voelde me hier al thuis! Lief dat ik hier mocht komen en gaan en bedankt voor de leuke uitstapjes. Met spijt in het hart terug naar België maar hopelijk tot een volgende keer en snel. Dikke kus,"

"Wauw, wat een mooi huis hebben jullie hier in Antraigues. Echt een droomplaatje zo tussen de bergen. Ik wil jullie ontzettend bedanken voor de afgelopen dagen; voor de gastvrijheid, het lekkere eten, kennismaking met de Franse cultuur en de omgeving. Chiel had me er al veel over verteld maar het is nog mooier! Vandaag helaas weer terug naar Nederland."

"Alweer de laatste vakantiedag, maar we kunnen terugkijken op een heerlijke vakantie o.a. hier in de Ardèche. Jullie hebben hier een fantastische plek. Vanaf ons ‘zitje’ bij kamer La Comballe het idyllische uitzicht op Antraigues, een prachtige natuur en omgeving. Hier kom je tot rust. We hadden het hier erg naar onze zin."

"Merci à l’Angelot pour votre accueil tant en douceur et finesse. Douceur et beauté du lieu, harmonie de la nature, calme apaisant, soleil généreux et brise rafraichissante… On s’est régalé, on repart chargé de tout cela…et on revriendra!"

"Un tout grand merci pour ce formidable accueil que nous avons beaucoup apprécié. C’est un endroit formidable pour des motards fatiguées par les merveilleuses petites routes de l’Ardèche. Bon continuation et à tres bientôt!"

"Wel, wel, wat moet ik hier schrijven? De week was te kort. Het gezelschap, zo maakten we het nog niet mee op vakantie in Frankrijk. Elke dag een leuke babbel aan ’t ontbijt. Een heerlijk zwembad om in te plonzen en stille, statige natuur om van te genieten. En bij panne met onze wagen: bezorgdheid, hulp en aanmoediging. Fons en Ilse, heel hartelijk dank en…ergens?...tot ziens!"

"Het was heerlijk om hier enkele dagen te mogen verblijven. We kwamen hier ‘toevallig’ langs maar beter had het niet kunnen zijn. Vooral de hartelijke ontvangst was super!! Een machtig mooie spot, een plekje om trots op te mogen zijn. Veel succes!"

"Bedankt voor deze heerlijke week in de Ardèche. De kamer is fraai, het bed is goed en het samen eten fantastisch. Vooral de keer dat door de bliksem de stroom uitviel en we bij kaarslicht verder aten en pas om ongeveer 23:00 het dessert kregen:-) De omgeving is erg mooi. We hebben heerlijke wandelingen gemaakt naar het kasteel Craux (jullie buurman!) en ook naar Aizac en Laviolle. De routes staan goed aangegeven. Vermoeid terugkomen van een wandeling en dan nog even het zwembad induiken blijft heerlijk verfrissend. Het uitzicht op Antraigues is mooi op elk tijdstip van de dag. Kortom: jullie hebben een mooi stek, nog veel succes!"

"Mooie omgeving, heel vriendelijke mensen (zowel gastgevers als gasten) en heerlijk eten. Wij hebben genoten. En ook hier bleek de wereld klein voor Fons en Rinie, gelet op de herinneringen aan Heerlen. Heel hartelijk dank en nog veel succes met de chambres d’hôtes!"

"Het was een fijn verblijf met leuke mensen en dito avonden en ochtenden. We misten alleen Heineken (maar niet heus:-) Nog veel plezier in jullie droomhuis en misschien tot nog eens (wieweet hier, of misschien elders)."

Ziezo, dat was dan Bengel 23. Volgende nieuwsbrief gaan we iets schrijven over de grote industrie die ooit in de Ardèche het voornaamste middel van bestaan was: de zijdeindustrie. Waar wij nu vertoeven in een landelijk, rustig gebied was het hier in de 18e en 19e eeuw een waar industriegebied. Waar nu kastanjebomen staan stonden destijds moerbeibomen die de bladeren leverden waar de rupsen van aten, die een cocon werden en waaruit de zijdedraad werd getrokken.

Hallo Nederlandstalige gasten!

Een stevig ontbijt

'911'

Idylle bij l'Angelot

Onmoeting met een vuursalamander

Gastenboek